Musa Duman Yazdı: Ekrem amcanın ardından…

Dergimiz yazarlarından Musa Duman, geçtiğimiz günlerde rahmet-i rahmana kavuşan dava büyüklerimizden Ekrem Yiğit ağabeyimizin ardından "Ekrem amcanın ardından…" başlıklı bir yazı kaleme aldı.

Ekrem amcanın ardından…

Bazı gidişler vardır, insanın yüreğini paramparça eder, etkisinden kolay kolay sıyrılamazsınız.

Bu gidiş de öyle oldu.

Soyadı gibi yiğit olan Ekrem amcamızı Rahmet’i Rahman’a uğurladık.

Kendi adıma söyleyeyim. Bu camianın içinde doğdum; mitingler, programlar hayatımızın her zaman bir parçası oldu. Camiamızın büyüklerinin her biri bizim için bir baba idi, her biriyle çok farklı anılarımız, muhabbetlerimiz oldu.

Yaşımız yetmediği için önceki gidişleri tecrübe edemedik. Ekrem amcayla bir ilki yaşadık.  Bu ilk, bizi çok farklı duygulara gark etti.

Bir anda gelen vefat haberiyle evimizde derin bir sarsıntı yaşadık. Herkes ağlıyordu, babam ‘Ekrem, Ekrem’ diye terennüm ediyordu.

Vefat haberi yayılınca büyüğümüzden küçüğümüze herkesin yüreğinde fırtınalar kopmuştu. Biz sıradan bir insanı değil, ‘İkra’ ailesinin fedakar ve cefakar bir ferdini kaybetmenin şokunu yaşıyorduk.

Evet, biz bir aileydik. Peygamber efendimizin defaatle vurguladığı gibi dava kardeşliğinin yanında kan kardeşliğinin kıymet-i harbiyesi yoktu. Duygu yoğunluğumuz, hissiyatımız ile bunu çok net biçimde idrak etmiştik.

İnsanın aynı hayallere, hedeflere odaklandığı bir insanı kaybetmesinden daha büyük bir acı olamazdı. Ekrem amca ortalama bir insana göre sessizdi, az konuşurdu. Ama şahit olduğum kadarıyla değerlerimize, şehidlerimize dil uzatıldığında aslan gibi kükrerdi.

Onun sınırları vardı. Dün Ahmet Serkan Yıldız abimle konuşurken aklımıza geldi. Kentpark ilk açıldığı zamanlarda oradaki fuhşiyata karşı Hz. İbrahim misali verdiği tepki, Hürriyet Gazetesi’ne ‘Vandal’ diye manşet  olmuştu.

 Evet, Vandal Ekrem’in sessizliğinin, efendiliğinin sınırları vardı…

***

Ekrem amca tam bir İmam Humeyni ve İslam İnkılabı aşığı idi. Amerika ve İsrail’e karşı Ortadoğu’da dalgalandırılan direniş sancağı konuşmalarında ana gündem maddesi idi. Direnişe beslediği aşka, başta Yemenli mazlumlar olmak üzere dünya mustazaflarının derdiyle dertlenmesine hepimiz yakinen şahidiz.

Yanlış hatırlamıyorsam, onunla en son Donatım’da İrfan Yıldız amcamızın çay bahçesinde oturup uzun uzun muhabbet etmiştik.

O günden sonra da görmek nasip olmadı maalesef.

Bundan böyle de cennette buluşmaktan başka bir ümidimiz kalmadı.

Son söz olarak;

Sana ağıt yakmakla hiçbir şeyin hallolmayacağının farkındayız Ekrem amca. Senin sevdalı olduğun davanı yüceltmeden, bu çizgiyi muzaffer kılmadan mezarında rahat olamayacağını biliyoruz.

Bu yüzden abdestleri tazeliyor, ölü toprağı üzerimizden atıyoruz!

Çünkü seni çok seviyor ve çok özlüyoruz.

Yolun açık olsun!

Bu haber toplam 1223 kez ziyaret edildi.